Joke Kummel-Witsen (Alkmaar, 1979) is beeldend kunstenaar en schrijver. Kummel-Witsen? Jazeker, sinds 2013 getrouwd en intens gelukkig met Bart Kummel. Samen hebben we het voorrecht om onze kinderen Maarten en Evelien liefdevol groot te brengen.
Ik heb mooie jeugdherinneringen aan de keren dat ik samen met mijn moeder schilderde in mijn ouderlijk huis. Mijn eerste gedicht was een Engelse songtekst die ik herschreef in m’n eigen woorden. Hoewel ik altijd al creatief bezig was met schilderen en schrijven, besloot ik na mijn middelbare school om een zakelijk vak te leren en mijn creatieve uitspattingen als hobby te houden. Totdat ik voelde dat het roer om moest. Na een aantal jaar gewerkt te hebben als accountant, verruil ik mijn rekenmachine steeds vaker voor een penseel. En mijn krijtstreep blazer voor een knalrode jas.
Eigenlijk is elk schilderij een studie, een avontuur. Daarnaast heb ik gericht schildercursussen gevolgd waar ik veel leerde over de abstracte schildermethode. En over kleurgebruik, compositie en beeldtaal. Verder laat ik me graag inspireren door andere kunstenaars, grote namen zoals Van Gogh en Mondriaan. Maar net zo goed door minder bekende kunstenaars in mijn omgeving, er is zoveel om van te genieten.
Ik volgde de schrijfopleiding op de Schrijversvakschool in Amsterdam. In het eerste jaar ging er een wereld voor me open tijdens de lessen poëzie, proza, toneelschrijven en essay. In het tweede jaar van de opleiding koos ik als hoofdvak poëzie.
Ik laat je graag zien hoe mooi de wereld eruit ziet door mijn ogen. Hoe een grijze lucht en donkere huizen kunnen worden ingekleurd met warme en vrolijke kleuren. Ik breng accenten naar boven die je eerder misschien niet zag. Met mijn schilderijen wil ik je laten genieten van de schoonheid van de omgeving waaraan we gewend zijn geraakt.
Dagelijkse ontmoetingen, emoties en indrukken vullen mij van binnen totdat ik mijn kwasten pak. Mijn inspiratie voor een abstract schilderij begint vaak met een kleur. Ineens kom ik dan overal ultramarijn tegen! Als ik dan ga schilderen, komen al die indrukken samen op het doek. Met mijn abstracte schilderijen roep ik op wat niet in woorden is te vangen.
En ik durf nog dieper te gaan, door mijn gevoelens te vangen in een gedicht. Dan neem ik een aanloop, een hoge sprong, met in mijn hand een groot net. Mijn ziel is als een nalachend vlindertje: wanneer ik de woorden op papier zet, ontglipt ze me weer.